تأثیر توانمندسازی هیجانی مادربزرگ ها بر اضطراب مادران نخست زا با نوزاد بستری

مقدمه: تجربه حاملگی و زایمان در زندگی زنان به ویژه در فرزند اول، نوعی بحران موقعیتی به شمار می آید. با بستری شدن نوزاد در بیمارستان به هر دلیل، استرس و اضطراب مادر بسیار بیش ازپیش خواهد بود. مادربزرگ ها می توانند با همدلی و شنیدن احساسات والدین جوان به ویژه مادران و ارائه راهنمایی و توصیه لازم به آن ها در غلبه بر این مشکل آنان را یاری دهند. هدف از این مطالعه، تعیین تأثیر توانمندسازی مادربزرگ نوزادان بستری بر اضطراب مادران نخست زا می باشد. روش: در این مطالعه کارآزمایی بالینی، جامعه پژوهش مادران نخست زا می باشند که نوزادان آنان به هر دلیلی طی دوره نوزادی در بیمارستان شهید رجایی گچساران در سال 1393 بستری شده اند. 84 مادر نخست زا و مادرانشان، به روش در دسترس انتخاب و در دو گروه مداخله و شاهد قرار گرفتند. در گروه مداخله، مادربزرگ ها به طریق حضوری و در ادامه به شیوه تلفنی آموزش های لازم جهت توانمندی را بر اساس الگوی توانمندی خود مدیریتی دریافت کردند و پس از یک ماه، مجدداً اضطراب در هر دو گروه مادران نخست زا بررسی شد. تجزیه وتحلیل داده ها با استفاده از آمارهای توصیفی و استنباطی در نسخه 18 نرم افزارspss انجام گرفت. یافته ها: دو گروه از نظر متغیرهای جمعیت شناختی با یکدیگر تفاوت معناداری نداشتند (p>0/05). بین میزان اضطراب مادران نخست زا در گروه مداخله و شاهد قبل از مداخله اختلاف آماری معنی داری وجود نداشت (p>0/05) و بعد از اجرای مداخله توانمندسازی مادربزرگ ها، کاهش چشمگیر اضطراب در گروه مداخله به وجود آمد و اختلاف آماری بین دو گروه معنادار شد (0/000=p). نتیجه گیری: الگوی توانمندسازی خودمدیریتی که در مورد مادربزرگ ها اجرا شد، موجب کاهش اضطراب مادران نخست زا با نوزاد بستری گردید. این الگوی توانمندسازی را می توان در بخش های نوزادان و مراقبت های ویژه نوزادان مورد استفاده قرار داد.